Mijn reisverhaal - deel 1

How do you know if you are too and what to do about it?

Testimonial from Elisaveta, director

Over mijn persoonlijke familie-opstelling

This is a subtitle for your new post

We mochten heel lang niet willen. En mogen dat in heel veel landen nog steeds niet.

The body content of your post goes here. To edit this text, click on it and delete this default text and start typing your own or paste your own from a different source.

Dit ervaarde Marieke tijdens de Mellow Revolution Persoonlijke leiderschapsreis.

Doodmoe word je ervan...

Gisteren was het Internationale Vrouwendag. Heb jij daar stil bij gestaan? Ik wel. Niet zozeer over wat het nu betekent om vrouw te zijn of over hoe ongelijkwaardig onze positie nog altijd is. Ik was onder de indruk van een verhaal van een vrouw van 35 die gewoon een zware hartaanval op haar slaapkamer had overleefd, zich maandenlang heel slecht voelde en geen idee had wat haar was overkomen, ondanks vele bezoeken aan de cardioloog. Je heb me eerder gehoord over hoe de medische wetenschap gestoeld is op wetenschappelijk onderzoek onder witte mannen en artsen van vrouwen maar ook van andere kleuren veel en veel minder weten. En dat je wanneer je vermoedt dat er iets met je hart of bloedvaten is dat je dan naar Angela Maas of Janneke Wittekoek moet. Echt dat moet nog steeds. Er is een kennisachterstand die levens kost. Daarna luisterde ik naar Sigrid Kaag en hoe ze zich uitsprak tegen seksisme. Ijzersterk en nodig. Vervolgens las ik de blog van Leoni over gender bias en inequality. Leoni en ik waren vroeger collega’s. Het artikel waar zij naar verwijst, is gebaseerd op haar eigen ervaring en vanuit een heel ander gezichtspunt dan wat jij misschien zou denken. Het lezen meer dan waard. Ik sloot de middag af met een virtuele bijeenkomst bij de Grote Industriëele Club en koos wederom voor de workshop over bias, denkfouten en gedrag met de gedachten dat als we die ‘bias’ niet aanpakken dat we dan onbewust beperkende keuzes blijven maken die gebaseerd zijn op wat we weten en dan nooit verder kijken dan onze neus lang is. Nu ben ik als coach over het algemeen behoorlijk wakker en bewust, zeker op het vrouwen topic, en bij de rondvraag in het begin vulde ik in dat ik af en toe wel last had van een ‘bias’ maar niet vaak. Ik ben vaak nieuwsgierig naar waar gedachtes vandaan komen en ik bevraag me regelmatig of ze waar zijn. Toen begon de uitleg. Je brein krijgt 11 miljoen impressies per dag te verwerken. Je kan er maar 40 grijpen en 7 verwerken. Deze overcapaciteit managen we via zogenaamde ‘ shortcuts’ naar bekend terrein. Ons brein vult dat onbewust in en codeert dat op wat het eerder heeft gezien, een referentiekader waar het bekend mee is. Deze ’shortcuts' vereenvoudigen de complexiteit voor ons brein en vergroten ons zelfvertrouwen in de eigen waarneming. Zo’n short cut is de bias. Geruststellend en tegelijkertijd levensgevaarlijk. Na deze uitleg, kon ik niet langer volhouden dat ik het maar af en toe heb, jij? Daar kwam nog bij dat ook je passie niet alleen je vuur en je overtuigingskracht verhoogt maar ook je ‘bias’ enorm kan vergroten. En ineens zag ik overal voorbeelden. Hoe de health freak in mij ’s morgens tijdens het wandelen met mijn zus, de mannen beoordeelde die met overgewicht en corona de IC-bedden bezet houden, was niet mis. Ik kreeg een knoop van onbehagen in mijn buik maar er was nog iets. Een milde nederigheid maakt zich van mij meester. Compassie met iedereen die dit ook heeft en een wens om hier zelf meer alert op te zijn en me vaker een spiegel voor te houden. Ik schreef er een post over en hoop dat deze je inspireert. Ik sluit graag af met schrijven hoe belangrijk jij bent als vrouw, als leidinggevende, als zus, tante, dochter, moeder, vriendin, collega, buurvrouw. Je doet er toe en kunt op zoveel manieren verschil maken. Geloof niemand die anders beweert en zeker jezelf niet. Ga ervoor en laat jezelf zien. Warme groet, Natascha