Geef jij leiding en heb je veel grote verantwoordelijkheden? Ken je het gevoel dat je de erkenning mist en je je soms niet gehoord voelt voor het verschil dat je maakt? En gaat dat soms ten koste van je energie, je motivatie en je plezier? Dan weet ik zeker dat jij overtuigd bent van een of meerdere van de onderstaande drie fabels ...
Fabel 1: "Je moet gewoon harder werken om nog beter te presteren en erkenning te krijgen."
Fabel 2: "Om hulp vragen? Dat doe je toch niet? Je moet het zelf kunnen anders ben je niet goed genoeg."
Fabel 3:
"Met deze verantwoordelijke functie is het logisch dat ik geen tijd heb om te ontspannen. Bovendien is ontspannen funest voor mijn productiviteit en heb ik die adrenaline nodig om te presteren."
In deze blog vertel ik je waarom dit fabels zijn en hoe ik mijn klanten hiervan bewust maak, hen laat ervaren en hen laat oefenen om te voelen hoe het anders kan. Alleen dan lukt het om langer vol te houden.
Ik deel inzichten en laat je ervaren hoe je meer kunt ontspannen, makkelijker keuzes maakt (ook voor jezelf), resultaten boekt en hiermee je authentieke zichtbaarheid vergroot.
Helder? Ok we gaan!
Maar eerst wil ik je een paar vragen voorleggen:
Mijn vermoeden is dat je wel probeert om alles ‘zo goed mogelijk’ te doen...toch? Maar de realiteit is vaak dat je vooral bezig bent met het hooghouden van alle ballen en als er toch iets moet wijken dat het dan meestal iets voor jezelf is?
Vaak weet je wel dat grenzen stellen of vaker nee zeggen je kunnen helpen. Maar je merkt dat dit ook écht doen vaak ingewikkeld is. Misschien stel je jezelf gerust met: “dit hoort er nu eenmaal bij... ik wilde zelf deze baan toch graag?” En zo verandert er jarenlang niets.
Hoe kan je nu focussen op wat jij wilt, gezien en gehoord worden en genoeg energie over houden om gemotiveerd te blijven (en het thuis ook nog leuk te houden?). Wat ik 92% van de leidinggevende vrouwen die ik nu spreek zie doen is:
Enorm doorzetten op vele fronten en nog beter haar best doen om nog beter te presteren, zodat ze wel gezien moet worden of niemand haar iets kan maken, mocht ze zich moeten verdedigen.
Of
Het zo druk hebben met écht belangrijke dingen uit de agenda van iemand anders dat ze kansen voor het podium en zichzelf profileren voor verdere groei steevast voorbij laat gaan. Ze zegt dan vaak dat het niet zo ‘haar ding’ is. Dat ze niet als ‘borstklopperig’ gezien wil worden.
Of
Bijna alle gaten zelf dichtlopen, omdat ze het vaak ook echt beter en sneller kan dan de meeste medewerkers, ‘peers’ of zelfs de RvB of de RvC. Die laatste twee vraag je sowieso niet om hulp natuurlijk…
Onze cultuur prijst dit gedrag dat ongelofelijk veel energie kost.
En laten we eerlijk zijn dat al dat harde werken, dat voortdurende glimlachen, doorzetten en dienstbaar zijn aan andermans agenda al deze vrouwen ver heeft gebracht. Onze cultuur prijst dit soort gedrag nog altijd.
En toch is ze moe, voelt ze de continue druk om te presteren, kijkt haar innerlijke criticus iets te vaak over haar schouder en voelt ze weinig of geen erkenning voor de topprestaties die ze levert.
Dit spreekt ze natuurlijk niet uit en wreekt zich soms in een kort lontje, lichamelijke klachten en zeker in een dalend geluksgevoel.
Je hebt soms het gevoel dat dit toch anders moet kunnen? Dat je je energieke zelf terug wilt, je glans, je positiviteit. En dat je je eigen kracht en motivatie weer wilt kunnen voelen. Dat het makkelijker moet kunnen. Misschien herken je dat wel?
Ik weet één ding heel zeker: ja, dat kan inderdaad makkelijker!
Ik geef altijd het voorbeeld van met je kind reizen in het vliegtuig. Hoe we worden geïnstrueerd dat we in geval van nood eerst ons eigen zuurstofmasker op moeten doen en dan pas dat van je kind.
Toen ik dat ooit voor het eerst hoorde, vond ik dat raar: je doet toch eerst je kind? Maar toen ik snapte en het voor me zag dat ik eerst mezelf aandacht moest geven voordat ik die kleine het leven redde, veranderde mijn gedrag.
Zo zit het ook in het echte leven. Je verhoogt de bewustwording van je gedrag en je begrip van het menselijk brein, gaat voor je zien hoe het kan werken of direct oefenen en ervaren wat dat voor je doet. Dit vergroot het vertrouwen en het geloof dat het anders kan. Vervolgens is het zaak in kleine stapjes die overtuigingen die je belemmeren los te laten en vervangen voor frisse, nieuwe gedachten die je doelen ondersteunen.
En hoe belangrijk vind jij je eigen wil en mening?
Het is vaak makkelijker om te zeggen dat iemand anders toch gewoon moet zien wat je allemaal doet, nodig hebt of wat goed voor je is? Die ander begrijpt toch wel wat jij wilt, waard bent en nodig hebt zonder dat je dat toch expliciet hoeft te vragen, zeggen of te benoemen?
Je verwacht dat iemand anders de verantwoordelijkheid neemt voor jouw volgende stap, jouw zichtbaarheid en jouw erkenning. Is het eigenlijk niet heel vreemd dat we die verantwoordelijkheid voor ons eigen geluk aan iemand anders overlaten?
Want wanneer je steeds verwacht dat iemand je gedachten kan lezen, toch ziet wat je allemaal doet en bijvoorbeeld gewoon moet weten wat jij leuk vindt en waar je goed in bent dan ontken je eigenlijk wat je zelf wilt.
Verantwoordelijkheid nemen kan echt als vrijheid voelen. Toch voel je dat waarschijnlijk niet op dit moment en ervaar je die verantwoordelijkheid voor je eigen welzijn als een extra druk. Klopt dat voor jou?
Dit terwijl je jezelf wel als een zeer verantwoordelijk persoon zou omschrijven, toch? We zijn vaak hele verantwoordelijke types maar vergeten de verantwoordelijkheid te nemen voor ons eigen welzijn en geluk.
Wanneer je afhankelijk bent van anderen om uit te vinden wat je nodig hebt en wat je wilt, creëer je een situatie waarin je nooit weet of en wanneer je krijgt wat je wilt. Bovendien maakt die afhankelijkheid van anderen je vaak juist bezorgd of angstig.
Deze angsten en het afhankelijke gevoel creëren onbewust stress. Dit soort frustrerende gevoelens wil je waarschijnlijk liever niet hebben en ook niet nog eens creëren bij je ‘direct reports’ of thuis.
Je wilt veel liever je eigen kompas volgen, zelfvertrouwen, kracht en ontspanning voelen, onafhankelijk van wat anderen vinden, doen of laten. En dit ook uitstralen.
Zodat er ruimte komt voor wat jij werkelijk wilt, voor authenticiteit, voor zelfwaardering en vrijheid. Dit is allemaal niet mogelijk wanneer we de verantwoordelijkheid om te krijgen wat we willen aan anderen geven.
En nu zal je vast denken ... “Ja leuk allemaal, Natascha.... maar hoe ga ik dat doen dan?”
Het is hoogtijd om de druk die we deels onszelf opleggen los te laten.
Mijn e-book kan je daarbij helpen. Via de 'Over jou' button hier boven, kan je op de voorpagina van mijn website de eerste drie hoofdstukken van mijn e-book 'Hoe je in vier stappen ontdekt wat je echt wilt" gratis proberen.
Maar dat is niet het enige. Die zelfopgelegde druk verwijderen doe ik ook door middel van persoonlijke leiderschapstrajecten en virtuele groepsreizen die minimaal drie maanden duren. Ik noem het een heerlijke reis. En ik ben niet de enige. Maar het is geen quick fix.
Tijdens mijn reizen zijn er drie elementen die jouw succes onvermijdelijk te maken:
Dit lukt niet meteen maar het mooie is dat eenmaal aan de slag vrouwen meer focussen op wat zij willen, zichzelf meer gaan waarderen en meer helderheid en positiviteit ervaren en steeds minder het gevoel hebben dat ze zich moeten forceren.
Met deze duidelijke focus, meer (zelf)vertrouwen en meer eigen verantwoordelijkheid, voelen ze zich gelukkiger, sterker en tegelijkertijd meer ontspannen. Ze worden gezien op hun eigen authentieke manier. En wat er dan mogelijk wordt?
Ik heb geleerd dat eerdergenoemde overtuigingen fabels zijn. Ik zal je uitleggen waarom:
Fabel 1: Je moet gewoon harder werken om nog beter te presteren en erkenning te krijgen.
Velen van ons denken dat je gewoon harder moet werken, compenseren om te presteren om zo erkenning en waardering te krijgen en hopelijk te stijgen op de carrièreladder.
Tegelijkertijd werken we allemaal heel hard en is de grootste uitdaging van vrouwen die leidinggeven: waardering voelen voor het verschil dat ze maakt. Waar loopt het spaak?
Wanneer je steeds harder je best doet op de ‘to do’ lijst van een ander, zonder die van jezelf aandacht te geven dan leidt dit niet tot waardering maar tot frustratie. Van jou (vooral wanneer je voor je gevoel te weinig terugkrijgt) maar ook van de ander.
Je creëert namelijk verwachtingen die je eigenlijk niet wilt waarmaken waardoor ze je veel extra energie kosten en je het risico loopt dat je ze niet goed genoeg waarmaakt.
Wanneer je beter weet wat je zélf belangrijk vindt, waar je goed in bent en wat je uit balans brengt en je respecteer dit eigen kompas dan handel je hiernaar. Met de positieve aandacht en energie op wat jíj wilt en belangrijk vindt, zal je zeker gezien worden.
Fabel 2: Om hulp vragen, dat doe je toch niet? Je moet het zelf kunnen anders ben je zwak.
Van jongs af aan leer je zelfstandig werken en leren op school. Enerzijds is dit heel goed, maar anderzijds kan het je als leidinggevende behoorlijk in de weg zitten.
Misschien heb je het gevoel dat je nog steeds alles zelf zou moeten kunnen en doen. Tegelijkertijd kan je je heel alleen voelen in deze functie. Zo leg je de lat om te presteren onbewust twee keer zo hoog. En je wilt niemand teleurstellen.
Motivatie alleen is dan niet genoeg. Het is echt fijn om te kunnen sparren met iemand die het pad al eens bewandeld heeft.
Om hulp vragen voelt vaak kwetsbaar en dat vinden we eng. Als je dat voelt, bedenk dan dat je door het vaker te doen, je anderen laat zien dat het mag, mogelijk is en oplevert! Je verlaagt de druk niet alleen voor jezelf maar ook voor andere vrouwen.
Fabel 3: Met deze verantwoordelijke functie is het logisch dat ik geen tijd heb om te ontspannen. Ontspannen is funest voor mijn productiviteit en bovendien heb ik die adrenaline nodig om te presteren.
Ik hoor dat deze drie fabeltjes (en nog veel meer fabels😉) veel gebruikt worden door leidinggevende vrouwen om zichzelf gerust te stellen. En ze vertellen ze ook aan andere vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten. ' Het is nu eenmaal zo'.
Ik weet er zelf alles van. Het creëert een soort ‘wij-gevoel’: “Wij toppers hebben dat nu eenmaal. Het hoort er gewoon bij en het is heel gewoon. Net als minder complimenten krijgen. Als jij wilt ontspannen, behoefte hebt aan erkenning en bewegen dan kan je deze functie beter niet doen, hoor.”
Tegelijkertijd weet ik ook dat ze diep in hun hart niets liever zouden willen dan goed voor zichzelf zorgen. Meer rust, minder druk, beter slapen, een betere algehele conditie om alles vol te kunnen houden. En dat ze af willen van de verantwoordelijkheid nemen voor van alles en iedereen maar niet voor zichzelf.
De continue hoge druk om te presteren eist in meer of mindere mate zijn tol: van nek- en schouderklachten, eventuele stress kilo’s rond de buik, lastig kunnen ontspannen als het eindelijk eens mag tot een hoge adem, hartkloppingen en slecht slapen aan toe.
Als er iets meteen de wereld uit geholpen mag worden dan is het de gedachten dat je niet kunt of mag ontspannen. Echt waar. Het is tijd voor meer mellow en minder stress.
It is so time to take the pressure off and switch the power (back) on.
Dus om terug te komen op mijn eerste vragen in deze post. Ken jij het gevoel dat je je niet gezien of gehoord voelt en de erkenning mist voor de impact die je maakt als vrouwelijk leidinggevende? En gaat dit soms ten kosten van je energie en je motivatie?
En ga je dingen anders doen nadat je dit gelezen hebt? Laat het me weten in een reactie via natascha@mellowrevolution.com! Of app me direct voor een afspraak via 06-51818011.
Ik hoor je graag,
Natascha.
P.S. wil je meer en de drie gratis hoofdstukken van mijn e-book proberen? Download ze hieronder.
Na de eerste drie hoofdstukken, weet jij hoe: